Podczas uroczystej gali z okazji 70-lecia Polskiego Związku Sportu Niepełnosprawnych (PZSN) START, zorganizowanej w Warszawie. prof. dr hab. Tomasz Tasiemski, Dziekan Wydziału Nauk o Kulturze Fizycznej otrzymał specjalny medal za zaangażowanie w rozwój Polskiego Związku Sportu Niepełnosprawnych START oraz ruch sportu osób z niepełnosprawnościami w Polsce.

Prof. Tasiemski aktywnie włącza się w rozwój PZSN START – m.in. przez lata startując w zawodach sportowych i promując nowe dyscypliny sportowe, prowadząc badania naukowe w obszarze sportu osób z niepełnosprawnościami, współorganizując obozy Aktywnej Rehabilitacji w Polsce i na świecie.

---

prof. dr hab. TOMASZ TASIEMSKI: 

»Starty w zawodach sportowych oraz inicjowanie/promowanie nowych dyscyplin sportowych

1994-1996 – Członek Kadry Polski w Narciarstwie Osób Niepełnosprawnych (pierwszy zawodnik reprezentujący Polskę w narciarstwie na mono-ski); uczestnik Zimowych Igrzysk VI Paraolimpiady w Lillehammer (1994), Mistrzostw Świata i Pucharu Świata w Narciarstwie Alpejskim.

1995-2000 – Współtwórca i realizator, we współpracy ze Stowarzyszeniem START z Poznania, „Polskiego Programu Rozwoju Narciarstwa Zjazdowego Osób po Urazach Rdzenia Kręgowego”. W efekcie tego projektu zaczęła się rozwijać w Polsce nowa dyscyplina sportu adaptowanego – narciarstwo w pozycji siedzącej na mono-ski. Do dzisiaj setki osób niepełnosprawnych w Polsce, które na co dzień poruszają się z pomocą wózka inwalidzkiego, miały okazję nauczyć się jazdy na mono-ski w ramach obozów narciarskich prowadzonych przez organizacje pozarządowe, a najlepsi z nich reprezentowali kraj w kategorii mono-ski na siedmiu zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich: Nagano (1998), Salt Lake City (2002), Turyn (2006), Vancouver (2010), Soczi (2014), Pjongczang (2018), Pekin (2022). Najwybitniejszym Polskim zawodnikiem po urazie rdzenia kręgowego startującym na mono-ski jest Igor Sikorski, który do tej pory zdobył brązowy medal na Igrzyskach Paraolimpijskich w Pjongczang (2018) i srebrny medal na Mistrzostwach Świata w Lillehammer (2022).

1997 – zainicjowanie, we współpracy ze Stowarzyszeniem START z Poznania, narciarstwa wodnego w pozycji siedzącej – nowej letniej dyscypliny sportu adaptowanego. Do dzisiaj setki osób niepełnosprawnych w Polsce, które na co dzień poruszają się z pomocą wózka inwalidzkiego, miały okazję nauczyć się jazdy na narcie wodnej w pozycji siedzącej w ramach obozów letnich prowadzonych przez organizacje pozarządowe, a najlepsi z nich uczestniczyli w ogólnopolskich zawodach w narciarstwie wodnym osób niepełnosprawnych w Wągrowcu (2021, 2022).

Autor i współautor wielu publikacji naukowych w obszarze sportu osób niepełnosprawnych, głównie w zakresie psychologii sportu i urazowości w sporcie, które opublikowano w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, indeksowanych przez Web of Science (ze wskaźnikiem Impact Factor). Wyniki badań wykorzystywane są przez psychologów sportu oraz trenerów i fizjoterapeutów pracujących z zawodnikami niepełnosprawnymi, głównie Paraolimpijczykami.

Aktualnie opiekun merytoryczny grantu NAWA pn. „Wpływ epidemii COVID-19 na przygotowania paraolimpijczyków do zawodów rangi krajowej i międzynarodowej”. Celem projektu jest ocena wpływu ograniczeń związanych z pandemią COVID-19 na Paraolimpijczyków przygotowujących się do największych międzynarodowych imprez sportowych oraz ich kondycję psychofizyczną, a także strategie radzenie sobie z ograniczeniami spowodowanymi pandemią. Na podstawie przeprowadzonej diagnozy (przy współpracy z Polskim Komitetem Paraolimpijskim) zostanie opracowany program interwencyjny, mający na celu poprawę jakości funkcjonowania zawodników z niepełnosprawnością w okresie pandemii lub sytuacji do niej analogicznych.

Współorganizator ponad 30 obozów Aktywnej Rehabilitacji, których głównym celem było usprawnianie osób niepełnosprawnych (wskutek urazu rdzenia kręgowego) poprzez sport zaadaptowany do rodzaju niepełnosprawności. Wielu z uczestników tych obozów zaangażowało się później w sport paraolimpijski.

Współorganizator, we współpracy z zagranicznymi organizacjami pozarządowymi, projektów wdrażania programu Aktywnej Rehabilitacji w 16 krajach świata: Rumunia, Albania, Gruzja, Rosja, Anglia, Irlandia Północna, Wietnam, Nepal, Indie, Tajlandia, Malezja, Bangladesz, Zimbabwe, Uganda, Botswana, Maroko.