Kompania Tańca AWF Poznań w spektaklu „Myśl ucieleśniona” w choreografii Agnieszki Doberskiej i studentów oraz duet Katarzyna Leszek i Wojciech Furman w spektaklu „(nie)wiara”/'(dis)belief’ wzięli udział w 7. edycji Warsaw Dance Days. W tym roku wydarzenie w całości dedykowane było młodym adeptom sztuki tańca – uczniom, studentom i absolwentom szkół baletowych oraz polskich i zagranicznych uczelni związanych z tańcem i choreografią.

Warsaw Dance Days to święto tańca, promujące polskich artystów występujących w kraju i poza jego granicami. Jest to projekt zapoczątkowany przez Aleksandrę Dziurosz, dyrektora Warszawskiego Teatru Tańca. W tym roku przez trzy festiwalowe dni, po raz pierwszy na dwóch scenach, zaprezentowała się prawie setka artystów młodego pokolenia.

Pierwszego dnia Festiwalu, 10 grudnia, na scenie widowiskowej Domu Kultury Kadr przy w siedzibie Centrum Sztuki Tańca w Warszawie, odbyły się spektakle warszawskiego zespołu h.art company oraz Kompanii Tańca Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Tego wieczoru swoje choreografie zaprezentowali również studenci Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie i artystki Polskiego Baletu Narodowego, Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.

Drugi i trzeci dzień Warsaw Dance Days 2018 odbył się w kameralnym Ośrodku Teatru Tańca Zawirowania. 11 i 12 grudnia wystąpili: Pracownia Tańca Pryzmat z Olsztyna, studenci Konserwatoriów Tanecznych z czeskiej Pragi i słowackiej Bańskiej Bystrzycy, uczniowie i absolwenci Ogólnokształcących Szkół Baletowych z Bytomia, Łodzi, Poznania i Warszawy, Krakowskiej Akademii Tańca L’art de la Danse, Studia Opery Krakowskiej, w tym niezależne już tancerki, a także Teatr Tańca Jazzgot z Warszawy i studenci kierunku Taniec w Kulturze Fizycznej, poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Zwieńczeniem drugiego dnia Festiwalu były choreografie absolwentów łódzkiej Akademii Muzycznej i Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.

Dla naszych studentów było to ciekawe doświadczenie i niezwykłe przeżycie. Udział w WDD dał im możliwość skonfrontowania różnorodnych nurtów w sztuce tańca z perspektywy zarówno tancerza, jak i widza.