W zbiorach Biblioteki Głównej AWF od wielu lat znajduje się wydzielona kolekcja dzieł Profesora, licząca 65 pozycji. Obok książek, broszur zgromadzono liczne odbitki artykułów, wystąpień konferencyjnych i wykładów, m.in. wykładu habilitacyjnego, wygłoszonego na Uniwersytecie lwowskim 5 lipca 1909 r: „Zdobycze lat ostatnich w zakresie walki z chorobami zakaźnymi ostrymi w szkole”.

100-lecie Uniwersytetu oraz przejście twórczości Eugeniusza Piaseckiego do domeny publicznej, stanowiły impuls do opublikowania kolekcji w postaci elektronicznej w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej, dostępnej dla wszystkich zainteresowanych. Zarówno osoba, jak i dorobek Profesora warte są bliższego poznania.

Eugeniusz Piasecki (1872-1947) – „lekarz, nauczyciel i teoretyk wychowania fizycznego, dyrektor Studium Wychowania Fizycznego [Uniwersytetu Poznańskiego], prekursor nowej dyscypliny naukowej – nauki o kulturze fizycznej, współpracownik Sekcji Higieny Ligi Narodów, redaktor czasopism naukowych i członek licznych komitetów redakcyjnych, związków i klubów sportowych, m. in. Związku Polskich Związków Sportowych, członek honorowy Czeskiego Towarzystwa Lekarskiego i Międzynarodowego Stowarzyszenia Lekarzy Szkolnych w Paryżu, odznaczony Orderem Papieskim, etc., jest patronem Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu.”

„Dorobek pisarski Eugeniusza Piaseckiego to 271 pozycji bibliograficznych, w tym 5 pozycji książkowych, w formie rozdziałów, 7 większych opracowań oraz studiów w ramach wydawnictw seryjnych lub podręczników, jedna obszerna monografia wydana po śmierci autora, a także liczne artykuły i studia naukowe, publikowane w różnych czasopismach naukowych. Wśród 271 pozycji aż 170 ma charakter naukowy, pozostałe to artykuły popularnonaukowe, prace informacyjne i sprawozdawczo-analityczne, programy, wstępy i przedmowy, wspomnienia pośmiertne, projekty aktów prawnych oraz artykuły publicystyczne. Około 40 prac opublikował w siedmiu językach obcych: angielskim, francuskim, szwedzkim, włoskim, czeskim, serbsko-chorwackim. Najwięcej, bo aż 23 prace, napisał w języku francuskim.”

Do ważniejszych publikacji Profesora można zaliczyć m.in.: „Zasady wychowania fizycznego” (1904), „Harce młodzieży polskiej: na podst. dzieła gen. R. Baden-Powella p.t. "Scouting for boys" (współautor M. Schreiber, 1912), „Zabawy i gry ruchowe dzieci i młodzieży - ze źródeł dziejowych i ludoznawczych, przeważnie rodzinnych i tradycji ustnej” (1916), „Dzieje wychowania fizycznego” (1925), „Zarys teorii wychowania fizycznego. Cz.1 i 2” (1931) oraz opublikowane pośmiertnie „Tradycyjne gry i zabawy ruchowe oraz ich geneza” (1959) [w:] M. Godycki (red.), 40 lat od Katedry Wychowania Fizycznego UP do Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu.

„Eugeniusz Piasecki, odbywając liczne podróże do wielu krajów Europy oraz Ameryki Północnej, nie tylko zapoznał się z systemami oświaty i praktyczną realizacją zajęć z wychowania fizycznego, ale wdrażał własne, nowatorskie rozwiązania na wszystkich szczeblach kształcenia dzieci i młodzieży szkolnej oraz akademickiej. Równolegle rozwijał interdyscyplinarną teorię w zakresie nauk o kulturze fizycznej, odgrywając ważną rolę w światowym życiu naukowym w zakresie kultury fizycznej. Jego przemyślenia w zakresie szeroko pojętej kultury fizycznej są aktualne do dnia dzisiejszego.”

Pełne teksty publikacji z kolekcji dostępne są na stronie internetowej WBC pod adresem: http://www.wbc.poznan.pl/publication/557666


Cytaty i opracowanie na podstawie:

Łuczak Maciej (red.), Wybór źródeł: Eugeniusz Piasecki. Poznań, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2016. (Klasycy Nauki Poznańskiej, t. 71).

Oprac. Justyna Andrzejczak