Od 1 stycznia 2014 roku ruszył program Erasmus+, wspierający edukację, szkolenia, inicjatywy młodzieżowe oraz sportowe w całej Europie. Nawet 5 milionów młodych ludzi, studentów i dorosłych zdobędzie doświadczenie i umiejętności, studiując, szkoląc się lub odbywając wolontariat za granicą w ramach programu Erasmus+. Dodatkowo program wesprze współpracę około 115 tys. instytucji i organizacji działających we wszystkich sektorach edukacji.

Nowy program jest bardziej ambitny i ma bardziej strategiczny charakter, zachowując przy tym najważniejsze cele, czyli podnoszenie umiejętności i zwiększanie możliwości zatrudnienia, a także wspieranie modernizacji systemów kształcenia i szkolenia oraz programów na rzecz młodzieży. Erasmus+ będzie rozwijać efekt synergii między różnymi sektorami edukacji i środowiskiem pracy. Zamiast wielu programów istnieć będzie jeden, co spowoduje uproszczenie zasad i procedur składania wniosków oraz pozwoli uniknąć rozdrobnienia i powielania działań.

Program Erasmus+ posiada kilka nowych elementów:

1. sojusze na rzecz wiedzy, czyli partnerstwa między instytucjami szkolnictwa wyższego i przedsiębiorstwami, które mają wspierać kreatywność, innowacyjność i przedsiębiorczość przez oferowanie nowych programów nauczania, możliwości kształcenia i kwalifikacji;
2. sojusze na rzecz umiejętności sektorowych, czyli partnerstwa między organizatorami kształcenia i szkolenia zawodowego a przedsiębiorstwami, które mają promować możliwości zatrudnienia i rozwiązywanie problemu niedoboru wykwalifikowanej kadry na rynku pracy przez tworzenie nowych sektorowych programów nauczania i innowacyjnych form kształcenia i szkolenia zawodowego.
3. połączenie dotychczas odrębnych programów związanych z międzynarodowym wymiarem szkolnictwa wyższego, co ułatwi mobilność na poziomie szkół wyższych między UE a państwami trzecimi.

Programem zostaną objęte:

1. państwa członkowskie UE,
2. kraje przystępujące i kandydujące oraz potencjalne kraje kandydujące,
3. kraje ESWH (Islandia, Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria).

Inne kraje również będą mogły uczestniczyć w programie, chociaż zakres, w jakim ich udział będzie wspierany, nie został jeszcze sprecyzowany. Ich uczestnictwo jest klasyfikowane jako współpraca z partnerami z krajów trzecich i niemal na pewno będzie dotyczyć krajów sąsiadujących z Unią Europejską (Algieria, Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Egipt, Gruzja, Izrael, Jordania, Liban, Libia, Mołdawia, Maroko, Okupowane Terytorium Palestyny, Syria, Tunezja i Ukraina; ponadto, na potrzeby działań na rzecz młodzieży, za kraj sąsiadujący uznawana jest też Rosja).

 Program Erasmus+ przyczyni się do walki z bezrobociem młodzieży, pomagając młodym ludziom w zdobywaniu kluczowych umiejętności, takich jak biegłe posługiwanie się językiem obcym, łatwość nawiązywania kontaktu z ludźmi i przystosowywania się do nowych warunków, dając im możliwość nauczenia się, jak żyć i pracować z osobami różnych narodowości i kultur.
Program Erasmus+ ułatwi współpracę między uczelniami i pracodawcami, aby zapewnić studentom korzyści płynące z programów nauczania dostosowanych do umiejętności potrzebnych na rynku pracy. Program pomoże także placówkom edukacyjnym i organizacjom młodzieżowym w nawiązaniu ściślejszych kontaktów z sektorem przedsiębiorstw.

W programie Erasmus+ przywiązuje się też dużą wagę do nieformalnego uczenia się. Wszystko wskazuje na to, że pracodawcy doceniają umiejętności zdobyte w drodze uczenia się pozaformalnego, na przykład pracy wolontariackiej. Potwierdzają to uczestnicy wolontariatu europejskiego: 75 proc. z nich twierdzi, że dzięki temu doświadczeniu poprawiły się ich perspektywy zawodowe. Z badań wynika również, że studenci, którzy odbyli część studiów za granicą, mają większe szanse na podjęcie swojej pierwszej pracy w innym kraju.

W nowym programie możliwe będzie skorzystanie z finansowania Erasmus+ na naukę i szkolenie za granicą więcej niż jeden raz. Studenci będą mogli wyjechać na studia (min. 90 dni) lub szkolenie za granicą (min. 60 dni) na okres nieprzekraczający 12 miesięcy w każdym cyklu studiów (licencjanckich, magisterskich lub doktoranckich), niezależnie od rodzaju mobilności (studia czy praktyka zawodowa) i liczby okresów mobilności (na przykład dwa razy po sześć miesięcy lub trzy razy po cztery miesiące). Instytucje szkolnictwa wyższego mogą jednak traktować w sposób uprzywilejowany studentów, którzy jeszcze nigdy nie skorzystali z programu mobilności za granicą. Wcześniejszy udział w wymianie Erasmus w ramach programu „Uczenie się przez całe życie" zostanie uwzględniony w przypadku studentów starających się o stypendium Erasmus+ w ramach tego samego cyklu studiów. Na przykład, jeśli w ramach programu „Uczenie się przez całe życie" dany student otrzymał w przeszłości stypendium Erasmus na sześć miesięcy nauki na poziomie studiów magisterskich, wówczas może on jeszcze skorzystać ze stypendium Erasmus+ na studia magisterskie, ale maksymalnie do sześciu miesięcy. Jeśli jednak ten sam student podejmie studia doktoranckie, może on otrzymać wsparcie z Erasmus+ na okres do 12 miesięcy, ponieważ w tym przypadku chodzi o wyższy cykl studiów.

Zgodnie z założeniami Komisji Europejskiej do końca 2020 r. ma wziąć udział w wymianie międzynarodowej 20% wszystkich studiujących osób w Unii Europejskiej. Oznacza to, żeby sprostać tym wymaganiom należy zintensyfikować w naszej uczelni wszelkie działania na rzecz zwiększenia wymiany międzynarodowej, tak aby umożliwić jak największej liczbie studentów skorzystanie z zagranicznej oferty stypendialnej zarówno na studia jak i na praktykę.

 

____________________________________________

Prezentacja Erasmus+